Wednesday, November 16, 2011

Participation in Development

ଆଜି ଖବରକାଗଜରେ କିଛିଟା ଅତି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଖବର ପଢି କିଛି କହିବାକୁ ଅଦମ୍ୟ ଇଚ୍ଛା ହେଲା ପ୍ରଧାନ ମନ୍ତ୍ରୀ ଓ ଶାମ ପିଟ୍ରୋଦାଙ୍କ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ ଭାରତରେ ମେଟା-ୟୁନିଭର୍ସିଟି ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବା ପ୍ରସ୍ତାବ ଅଛି ଏତଦ୍ୱାରା କାନପୁରରେ ପଢୁଥିବା ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ଦିଲ୍ଲୀର କୌଣସି ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଦିଆଯାଉଥିବା କିଛି ବିଷୟ ପଢିପାରିବ ଏହା ଫଳରେ ବିଦ୍ୟର୍ଥୀମାନଙ୍କୁ କେବଳ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ବିଦ୍ୟାଗ୍ରହଣ ନ କରି ଦେଶର ଯେକୌଣସି ବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ନିଜ ମନମୁତାବକ ବିଷୟରେ ଜ୍ଞାନ ଆହରଣ କରିପାରିବ ଦ୍ୱିତୀୟ ଖବରଟି ହେଲା ଅଗ୍ନି-୪ର ସଫଳତା ଡ଼ା ସାରସ୍ୱତ, ମୂଖ୍ୟ ବୈଜ୍ଞାନିକ ପରାମର୍ଶଦାତା, ଙ୍କ କହିବା ଅନୁସାରେ ଏହି କ୍ଷେପଣାସ୍ତ୍ରଟି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ଆମ ଦେଶର ବୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଏହି ଦୁଇଟି ଖବର ପଢି ଯେ କୌଣସି ଭାରତୀୟ ନିଜକୁ ଭାରତୀୟ ହେବାରେ ଗର୍ବିତ ବୋଧ କରିବ ଓ ଭାରତୀୟ ହେବାର ସୁଯୋଗ ପାଇଥିବାରୁ ଭଗବାନ ପାଖରେ କୃତଜ୍ଞ ହେବ ଏହା ଯେ ଆମ ଦେଶର ପ୍ରଗତି ପଥରେ ଏକ ମସ୍ତବଡ ପାହୁଣ୍ଡ ସେଥିରେ କିଛି ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ଆମେ ଯଦି ବୈଣ୍ଡା ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ, ବା’ କୁମାରବନ୍ଧ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ ବା’ ଏଇମିତି ଏକ ତଥାକଥିତ ଅନୁନ୍ନତ ଅଞ୍ଚଳର ଏକ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟର ସର୍ବୋତ୍ତମ ଛାତ୍ର ବା’ ଛାତ୍ରୀକୁ ଏହି ବିଷୟରେ କିଛି ପ୍ରଶ୍ନ କରିବା, ଆମେ ଜାଣି ପାରିବା ଯେ ସେମାନେ ଏହି ଖବରକୁ ’ସାଧାରଣ ଜ୍ଞାନ’ ର ଏକ ବିଷୟ ଭାବରେ ପଢିବା ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କିଛି ଅନୁଭବ କରିପାରୁନାହାନ୍ତି ଏହି ଘଟଣାଟି ଭାରତରେ ହେଇଥାଉ ବା’ ଅନ୍ୟ ଦେଶରେ ହେଉ ତାଙ୍କ ପାଇଁ କିଛି ଯାଏ ଆସେ ନାହିଁ, ଅତିଶୟ ନିର୍ବିକାର ଭାବନା ମୁଁ ଏତେ ଜୋର ଦେଇ କହିବା ପଛରେ ଅଛି ମୋର ନିଜ ଅଭିଜ୍ଞତା ବିଗତ ତିନି ବର୍ଷରେ ମୁଁ ଯେତେ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ-ଗସ୍ତରେ ଯାଇଥିଲି ସବୁବେଳେ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀମାନଙ୍କୁ କେବଳ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିଲିଥିଲି, “ ଡା ଅମର୍ତ୍ତ୍ୟ ସେନ୍‌ କିଏ?” ଓ ମୁଁ କେବେ ବି ତାର ସଠିକ ଉତ୍ତର ପାଇନଥିଲି ଯଦିଓ ଆମ ଦେଶ ପ୍ରଗତି ପଥରେ ଏକ ମସ୍ତବଡ ପାହୁଣ୍ଡ ନେଇ ଅଗ୍ରସର ହେଲା, ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠେ ସତରେ କ’ଣ ଦେଶର ପ୍ରତି ନାଗରିକ ଅଗ୍ରସର ହେଲେ ଆମେ ଆମର ଅନିଚ୍ଛାସତ୍ତ୍ୱେ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ପଡିବ ଯେ ଏହି ପ୍ରକାର କିଛି ଆଶା କରିବ ବୃଥା ତା ମାନେ ଦେଶ ଅଗ୍ରସର ହେଲେ ବି ଦେଶର ଅନେକ ଅଞ୍ଚଳ ପଛୁଆ ହେଇ ରହିଯାଉଛି ଖାଲି ପଛୁଆ ହେଇ ରହୁନାହିଁ, ଏହି ମସ୍ତବଡ ପାହୁଣ୍ଡଟି ସାଧାରଣତଃ ୨ ବା’ ୩ ଟି ପାହୁଣ୍ଡ ସଦୃଷ ଓ ଯେ ପଛୁଆ ହେଲା ତାର ବ୍ୟବଧାନ ଏକାଧିକ ପାହୁଣ୍ଡ ଦାୟୀ କିଏ, ଏହା ସମ୍ଭବ କି ଦେଶ ସର୍ବଦା ଅଗ୍ରସର ହେବା ଆଗରୁ ତାର ପ୍ରତିଟି ନାଗରିକକୁ ସାଉଁଟି ଧରି ଅଗ୍ରସର ହେବ ସ୍ୱୟଂ ନାଗରିକ ନିଜ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ ଏହି ଅଗ୍ରସର ହେବା ପ୍ରଣାଳୀରେ ସାମିଲ ହେବା ଉଚିତ ଏହା ସତ୍ୟ ଯେ ପ୍ରତିଟି ନାଗରିକ ପ୍ରତିଟି ବିକାଶ ପଥରେ ସାମିଲ ହେଇ ପାରିବେ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ଅନ୍ତତଃ କୌଣସି ଏକ ବିକାଶ ପ୍ରଥାରେ ସାମିଲ ହେଲେ ଦେଶର ଆଉ କେବେ ଅନୁନ୍ନତ ଅଞ୍ଚଳ ରହିବ ନାହଁ ଆପଣ ମାନେ ବୁଝି ପାରୁଥିବେ ଯେ ଶିକ୍ଷକମାନଙ୍କ ଦାୟୀତ୍ୱ କେତେ ଅଧିକ